دانه گردو تهران حاوی سطوح بالایی از تانن های قابل هیدرولیز غیرفلاوونوئیدی پلیمری (الاگیتانین) است، اما مقادیر کمی مونومرهای فلاوان-3-اول یا کاتچین ها دارد.
همانطور که قبلا ذکر شد، داده های کمی در مورد ترکیب کاتچین گردو منتشر شده است و گزارش شده متغیر و ناسازگار است.
مطالعات انجام شده بر روی انسان، فراهمی زیستی کاتچین های چای یا کاکائو را با جذب در روده کوچک نشان داده است.
در مطالعه حاضر، فراهمی زیستی فلاوان-3-اول در 6 شرکت‌کننده بررسی شد و اگرچه غلظت‌های بعد از غذا تفاوت‌های بین فردی زیادی را نشان داد، اما همگی افزایشی در GCG، ECG، EGCG و کل کاتچین‌ها را در یک ساعت پس از مصرف گردو نشان دادند.
با توجه به تعداد کم افراد در این مطالعه مقدماتی و این واقعیت که هیدرولیز گلوکرونیداز و سولفاتاز پلاسما قبل از تجزیه و تحلیل تنها اطلاعات غیرمستقیم در مورد ماهیت کاتچین‌هایی که در پلاسما ظاهر می‌شوند ارائه می‌دهد، مطالعات بیشتری در مورد فراهمی زیستی کاتچین‌های گردو مورد نیاز است.
به دلیل حجیم بودن و وزن مولکولی بالا، پلیمرهای فلاوان-3-اول از طریق سد روده جذب نمی شوند، اما در داخل بدن به اسیدهای معطر و متابولیت های کوچکتر هیدرولیز می شوند.
در مطالعه حاضر، هیچ یک از مشتقات اسید فنیل استیک آزمایش شده در ادرار به دنبال مصرف گردو افزایش قابل توجهی نداشت.
با این حال، گردو به ویژه غنی از الاژیتانین است که در داخل بدن برای تولید اسید الاژیک هیدرولیز می شود، ترکیبی که به دلیل فراهمی زیستی کم آن شناخته شده است.
در روده بزرگ، اسید الاژیک تحت تخریب میکروبی قرار می گیرد تا متابولیت هایی به نام urolithins تولید کند که با یک هسته 6H-dibenzo[b, e]-pyran-6-1 مشخص می شود.
در مطالعه حاضر، دفع اورولیتین A به دنبال وعده غذایی آزمایش گردو به ویژه در مقادیر 12 تا 24 ساعته ادرار افزایش یافت.
همانطور که قبلا نشان داده شد، این محصولات میکروبی جذب می شوند و به صورت آگلیکون و گلوکورونیدهای آنها در گردش خون ظاهر می شوند.
علاوه بر این، هنگامی که این متابولیت ها در شرایط آزمایشگاهی آزمایش می شوند، التهاب ناشی از TNF-α را در سلول های اندوتلیال آئورت انسان بهبود می بخشند، مکانیزمی که ممکن است خطر بیماری قلبی عروقی را کاهش دهد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.