زعفران اصل قائنات ادویه ای باستانی است که از کلاله های خشک شده این گیاه به دست می آید.
زعفران یکی از گران‌ترین ادویه‌های دنیا برای چندین دهه است و کشت آن یکی از قدیمی‌ترین فعالیت‌های کشاورزی است.
قیمت هر کیلوگرم آن بسیار بالا است، نه به دلیل مشکلات کشت آن، بلکه به این دلیل که برداشت گل و جداسازی کلاله معمولاً به صورت دستی انجام می شود که پر زحمت و با کارایی پایین است.
روش کشت مرسوم مبتنی بر آبکاری بنه زعفران است.
گیاه زعفران بین 10 تا 25 سانتی متر ارتفاع دارد و دارای بنه کروی به قطر 2.5 تا 3.0 سانتی متر است.
معمولاً برای هر بنه یک تا پنج گل شکوفا می شود. هر گل دارای شش گلبرگ بنفش و سه کلاله قرمز پنتون است. کلاله های خشک شده، یعنی زعفران، عطر و بوی شدیدی دارند.
محصول زعفران چهار دوره را تجربه می کند:
دوره رویشی: رشد بنه از اواخر پاییز شروع می شود و در تمام زمستان ادامه می یابد. این دوره عمدتاً اندازه نهایی، کیفیت و تعداد گل در هر بوته را تعیین می کند.
دوره زایشی: این دوره در اولین ماه فصل بهار اتفاق می افتد و بحرانی ترین مرحله برای رشد گیاه زعفران است.
دوره خواب: این دوره معمولاً در ماه دوم فصل بهار که درجه حرارت بالا است شروع می شود.
دوره گلدهی: این دوره از اواخر تابستان شروع می شود و با رویش گل زعفران به پایان می رسد که به روزهایی با دوره عکاسی کوتاه کمتر از 11.5 ساعت برای شکوفه دادن و دمای پایین معمولاً بین 10 درجه سانتیگراد تا 15 درجه نیاز دارد.
کاشت بنه معمولاً در نیمه دوم فصل بهار انجام می شود. سپس تولید زعفران در یک چرخه چهار ساله قرار می گیرد.
پس از این چهار سال، چرخه کاشت بنه های جدید دوباره آغاز می شود و همچنین بررسی احیای حاصلخیزی خاک راحت است.
بنه ها هر ساله به حدی تکثیر می شوند که از هر بنه کاشته شده حدود پنج بنه جدید به دست می آید.
بلند کردن و جداسازی بنه ها امکان کاشت مجدد آنها را فراهم می کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.